Sen beni, ben seni, sıcak yaz gününde dondurucu soğuklara bıraktık sevgilim
Üşüyeceğiz,
Hem de çok
Ayaz rüzgârlar çarpacak yüreğimize
Karayel mi dersin, yıldız mı, poyraz mı?
Donarak kavrulacağız…

Bir dahalar olmayacak yaşamımızda
Belki keşkeler yakacak en acıyan yanımızı
Omzumuzun kalp tarafı düşük kalacak belki de
Düşük kalacak yalnızlığın diğer yanı

Ben seni canımdan öte sevdim sevgilim
Canıma can katarcasına, öyle çok sevdim ki!
Yastığımın bir ucu seni bekledi hep
Her sen geldiğinde, gülümsedi yorganımın en sen tarafı
Ellerim dokunmadı başka bir ele, başka bir tenin kokusu değmedi hiç tenime
Yüreğimin en sen tarafında sakladım bizi
Öyle çok sevdim ki!
Sahiplenmeyi beceremedim belki
Belki de fazla sahiplendim
Bilemedim…


Yaz gününde bir soğuk rüzgârın getirdiği ayrılıkla donacağız ömrüm!
Üşüyeceğiz! Hem de çok…

Kimse meleklere emanet etmeyecek seni ben gibi
Ben kimseyi senin kadar sevmeyeceğim örneğin
Ve hiç kimse sevmeyecek senin kadar beni

Tüm özlemleri yaralı bir yüreğe saracağım kanayarak
Kanlı hasretlerin yürek intiharlarına sürüklenecek acılar
Yaralar kapanmayacak
Her kanama, kabuğu tutmaz bir akıntı olacak
Özlemlerin arasından sızan tuzlu gözyaşlarına inat
Bir gün diyeceğim belki
Umulmadık bir zaman da , duyulmadık bir anda…

Saatlerin iç kemirdiği, yelkovonın akrebe söz geçiremediği zaman da,
Sessiz ve sakin bir acıyla saplanacak dilime merhabalar
Bir hançer gibi kanlı bıçaklı olacak sözlerim
Gözlerim ona kezâ

Ben seni gerçekten sevdim
Yalansız, yanlışsız…

Ömrümü sever gibi sevdim seni sevmeyi
Sen, ben, biz olamadık ömrüm
Biz olamadık sevgilim
Üşüyeceğiz,
Hem de çok