Milyonlarca ihanetini yüzbinlerce saniyeye sığdırdım
Yüzümden binlerce yaşla döküldün, hesabı ağır
Kocaman bir ayrılık yüreğimle bu güne taşıdım
Ve hatıranı ruhumla bir ömür karşıdan karşıya taşırım
Gömülü yüreğim karşıyaka mezarlığına, ankara
Gelme karşıda kal, yaklaşma son umuduma
Bir yıldız milyonlarca sene öldükten sonra düşüyorsa gökyüzüme
Gör bak, gökyüzüde mezarlık oldu aşkıma
Kader aşkla yazılmıştı alnıma ve sen aşksan söyle
Nasıl kirlettin duyguları bir anda

Aklıma düşüyorsun ve düşüyor moralim en dibe
İstemiyorum inanmayı artık kimseye
En gerçektin sen, yalancı özünde
Kirlendi göz kapaklarım, sen bir yalansın
Artık her yer bulanık, hatıraları köprüden uğurladık.
Hatırlıyorum bir tek gözlerim yârene kârdı
Yarama tuz basan bir kış, merhemim kardı.
Yağdı üzerime en sıcak taneleri,
Söküp aldı tüm beklentilerimi..
Sen bir seri katilsin, serserim
Önce umutlarım sonra kalbim ve en nihayetinde kendini
Öldürdün, sanma dışarısından kolay gelir
Umutlarımı gömmüş olman yüreğime en ağır ihanetdir.

En güzel şiirlerim ayrılık sonu düştü kağdıma.
Bir yıl, yirmi şiir ve bir kalp paramparça.
Düşüncelere boğulmak benzemez denizde boğulmaya
Can kurtaran yoktur, yalnız yüzersin içinde
Çırpındıkca batarsın ve kimse tutmaz elinden.
Fayda etmez teselliler, her boynu bükük terk edilmiştir önceden
Yara izleri belli olmaz çünkü kalpteler.
Ne bu ayrılık saçma ne de geçirdiğim zaman seninle
Herşey kalptedir ve içim benzemez kimsenin içine
Kolay mı unutmak, 40lık fondip edince?
Yüz siması kazılır unuttuklarının gözlerinin içine.
Ve unutmak mümkün değildir, sadece unuturum
Yaşamak nasıldı seninle?