Ekim Şiir’i (ayrıca bir Şarkı Sözü’de bulunmaktadır)

Sessizlikten ölmem ama öldürüyor sensizlik
Ayrılık Ekimle geldi, geldi geçti sessizlik.
İçimde fırtına, bakma aptalca sırıttığıma
Seni hatırlar gönlüm, ben hayalinde öldüm.
Yaprak mıydım sevgilim, döküldüm dalından
Umudum yok yaşanacak yarından, yine de dur bir dakika
Gel beraber gökyüzünden düşelim..

Dökülüyor gözlerimden SEN hayali
Ekim sıcak, aralık kadar üşüyorum
Vedalarımı toplayıp bir merhabayla gidiyorsun
Gidiyorsun uzaklara, bir başkasına diyorsun
Bir başkasıyla aşk nasıl, inan bilmiyorum - gülüyorsun!
Kurdan olurdum gülüşüne, beni yine kurban ediyorsun
’Bir hiç uğruna’ diyemiyorum - ben kimim? Bilmiyorum!
Nedense sensizken daha çok tanıyorum kendimi
Şahsım en güzel huylarından esinti.
Sessizliğinle doyuyorum sen yanımda ol yeter
Bir yardım eli gerek, sensizlik kaç sen eder?

Seni düşünüyorum, aklıma düş oluyorsun
Ben sen kokulu ağaç, direncim yok oluyor ekim’de
Yaprak döküyorum sarı, kırmızı ve kahve rengi
Yüzbinlerce yaprak bir senede..
Ekimin rengi, hayat adına denk mi?
Söyle bu gök yüzünle ve son bahar gözünle eş mi?
Söküyorum duvardan mutluluğun rengini
Sararıyor kalbim, yok mu su dökecek elin?
Mecalim kalmaz, yorulur yıkılırım
Sensizlik sarar odamı, bu kadar senken..
Ve sen vicdanın rahat kasım’a doğru ilerlersin
Ben sessizce izlerim, gidersin.

Ekim bahar sıcaklığıya geldi, yaz soğuğyla dönüyor
Düşüyor, kalkamıyorum çünkü SEN hayalim ölüyor
Yardım et! Bu gönül seni istiyor, gözlerin mi ıslanıyor?
Yaşımdan fazladır dökülen yaşım
Uzun bir uykuya dalıyorum, aylardan kasım..