bir kadın
çıkararak çeyizlik bohçasından kalemini
soyundu çırılçıplak şiirlerine
ay’ın altında
çayırda



boynuzluydu bütün boğalar
otlakta
fer geldi gözlerine
daha bir soyundu kadın
netleşti retina
düştü odaklarına



ani geçişler yaptı parotis’leri mesaiye
kan karıştı salyalarına
gömülerek toprağa
yarı dizlerine
pompaladılar ciğerlerini
başladılar şevhet naralarına



sığındı kadın
inka’da kurban verdiği bedenine
ilahlar
çektiler çağ’ları
verdiler ellerine



bir cümle maya’lar,taşları cilaladılar
serdiler önüne yolları
tuttu yularından siyah bir atın
en zirvesine çıktı
ziggurat’ın



ve panter kanatları takarak intikama
iyice soydu şiirlerini
kesti sol göğsünü dibinden
nişana durdu
en keskin ok’unu alarak cengiz’den



gözüne kestirerek sürü dışında birini
gösterdi tüm hünerini
her daim böyle olurdu
boğa boynuzsuzdu










kasım