Yağmurla çatışan kadın.
Lügatım isyanda.
Yığın yığın hıçkırıklarım kıt kanaat,geçimzsiz iki güvercin yavrusu.
Kötü karakterli nisan yağmuru beyazlatacaktı kaderimi.
Oysaki
Töresinde bin cinayet ve bir gizemli aşk bulunur.
Vakit huysuz dalgalarda saklıyor sılayı.
Nefessiz kalmış ateş oluyorum.




Kırışmış kar taneleri mecalsiz birikimlerimde.
Kurgulanmış manzaralarım var.
Ölümsüz.
Ah.
Kirpiklerinde âma olmuş karartılar görüyorum.
Kuru nefeslerimde kuşları ısıtıyorum.
Avuçlarım senden yoksun.





Yağmurla çatışan kadın...
Hangi denize vursam katranımı.
Yorgun ruhumu besleyecek hangi yağmura koşsam.
Hangi kitabın kapağına pusulansam.
Beynimi alacak hangi kelimeyi arasam bilemiyorum...





Su almış yelkenlide sırılsıklam mısralarım.güneşi bekliyorum.
Kurumuş dallarımda dilde cereyan sevdan .
Göğsünün sol köşesine peydahlı bir selam bırakıyorum.
Kuru vesvese ile geliyorum.




VEYSEL DURMAZ