Voltada şimdi yalnızlık.
Dilbere inat tutuşturuyoruz
Alevler ayak tabanlarını yakıyor
Gitmelerin hüsranı alıyor tabutlardaki düşünceleri.



Çarmak gerildi, meleklerin mekânında.
Avazında elif, gönlünde elif, şahvetinde elif garibin.
En harikulade’nin mükemmelliğinde.
Toprak ana üveyikleri doyurdu!!!
Ademden gelme güzel yusufcukların,güzel gülüşleri ile.



Geçmişten kopan bir sızıdır şimdi iniltilerimiz.
Pervasız utanmaların ardından soyunmuş umutlardır.
Nuhu sende aramanın günahıdır.Bizdeki.
Elifin tutsak matemidir.özlemlerin acı şerbetidir.



Arz-u halden bir parça kırağı gözlerimiz şimdi.
Cennet ayininde göç nöbetleri.
Ve, cehenneme mağrur bir elif.
Elif dua, elif mîm, elif nur yüzlü güzellik.
Elif ölüm suyudur.


’’Voltada şimdi yalnızlık ’’

’’Kehribar yatağını süsleyen zülüflerdeki lâl bakışlı gelinciktir elif...’’



SAYGI VE SEVGİLER İLE...



VEYSEL DURMAZ.