Yetim bıraktın imkânsız deyip atınca,
Duymadın damı kulağın sağırlığa vurunca,
Bin çığlık attım ya , bin yıl boyunca,
Duyuramadım ki çığlıkta boğulan sözümü.


Öfken neydi çözemedim ne firarsın,
Görmezlikten gelip şemsiye açarsın,
Ben sana koşarım sen hala kaçarsın,
durduramadım ki sana damlayan gözümü.


Özümü yakan hasretimi çok mu seviyorsun,
Ya nice fazla, ya hep eksik kaldı diyorsun,
Penceren kapalı , rüzgârdan mı korkuyorsun,
Unutturamadım ki hayalinle yol alan ömrümü.


Tadı yoksa yediğim , içtiğim ,ümitsiz,
Buruksa dünyalarım neşesiz sevgisiz,
Menekşelerim yeşermez açmıyorsa sensiz,
Dindiremedim ki sana çağlayan gönlümü.


Güzelleri görüp onlarda heyecan aradığın,
Sevenini yalnız bırakıp limanlarda dolaştığın,
Dur yetmez mi ! Sahte aşk peşinde uğraştığın,
Öğretemedim ki sana , sevda yüklü duygumu.


Bahane etme kaçamasın benden aşkımdan
Uzak durman lazım artık zalim , uyuşuktan
Parlamayan solgun aynalar bırakma ardından
Bulamadım ki seninle labirente kayıp umudumu.



Ayşe Kavak

Degerli usta Sairimiz Yazarimiz ...Zekariye EfiLogluna sonsus tesekur ederim...