Acının kucağında yaralı kanatlarım
Yamalı mi gider ölümüne
Susuz sancısında susardın ya ben’e


Eylül gecesinin düşüğüdür
Ay’dan aydın olurmuş derler
Ve cemresidir tene değen


Başka tene berekettir
Umuda sulanan gözler


Sen, gözlerinle dinle
Bir dudak borcu öpüşlerle sev beni
Sev boşluklarımdan hayatı


Unut adımı
Unut,mısraları nasıl döllediğimi
Urbasında Aşktır
Kokusu keskin gidişinin


Alaycı mı güler yüzün
Ceplerini gülüşümle doldurduğundan beri
Evcilik oyunu oynamaz olduk


Sevgilim!
Yırt aklımı saçının ıslaklığına
Yoksay, bedeninde kaybettiğim ellerimi


Küpesin şimdi kulağıma
Paslı bir acıdan geçiren
Ki iç yaralar kabuk bağlamaz
Bilmez misin?


Git! Bakma geriye
Enseden vurulmaz hiçbir düş
Git ve düş düşümden
Oğul atmışken bir kağıdın dibine
Git! Tatlansın kalemim.

(09.09.12) NÜRGÜL OCAK