Siyah odalarını sevmiştim en çok kalbimin
Pıhtılaşan yerlerinde oturup
Koca bir dev gibi sessizce ağlamayı utanmadan.
Bir sigara içimlikti ömür
Bilirdim
Her nefes de üflediğim dumandı hayat
İçime zehir akıtan.




Ve kapıları her çarptığımda
Korkmadan açmak
Yeniden dönmek hayata.
Tıkalı damarları her açışımda
Bir sigara daha içmek ölmecesine
Korkmadan keskin tırpanından Azrail’in
İnadına ölürcesine yaşamak
Kapıalı kapılar ardında.




Her kriz sevmekti bende seni
Tekledikçe kalbim üşürdü gece ayazında
Ter içinde uyanırdım sensiz sabahlara
Uykunun ölümünü sevdim belki de en çok
Seni hatırlatmadığından mı ne?




Uyuyamadığım göğsünde nefes bir adım
Düşler karanlığa hep gebe
Kaçarcasına ölmek
Belki sendin bende bir türlü ölemediğim
Bir türlü içime gömemediğim
Sılaya duyulan hasret kokusuydun
Kavuşamadığım.




Bilirdim bir içimlik sigaramdın bende
Nefesi içimi dağlayan.








Ayvazım DENİZ