adınla çalkalanıyor tüm şehir
ve yol kenarına yığılan, taş kesilmiş kaldırımlar değil
üzerime devrilen akbaba bakışları sanki sokak lambaları
gidenin gelmeyeceğini çocuk yaşta sürdü hayat önümüze matilda
bizi bırakıp mazgallara kaçan
misket mavisi düşlerimiz haliç’i çoktan geçti

alev, ateş mevsim enkazıyım
en yaz’ında donakalıyorum hayatın
düpedüz göz yanılgısıyım matilda
akvaryumda güvercin, okyanusun göbeğinde yangın yeri
ve her şiirin içinde, at koşturan körebe

bakanın kör, konuşanın da sağır
olduğu bir yerdeyim matilda
ve yanı başımda kanyak edası taşıyamayan
buz tutmuş eller zulası

dur ve dinle
diyemedim işte matilda
ama çıkacağın tüm yolculuklardan kork
acına ortak bulmana gerek yok

kim ne kadar gitmek isterse
/gidebilir burnunun dikine
ve kim ne kadar çekmek isterse
/çekebilir acıları bir pelerin gibi üzerine

hani biliğimi okuyorum diye kızma sakın
sende tut ellerimden canımı oku
çünkü
üç çeyreği yok bu hayatın matilda
aşksa bir bütün, ayrılıksa yarı yarıya..

Şiir: Orhan AK
Fotoğraf: Biliana Stoianova