1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1493
Okunma
En kalabalığında,
En yalnızı oynamak ne kadar zor be… Ortak!
Bazen O kadar çok yıkılıyor ki,
Umutlarımın maviliğine bu şehir
Ne kadar çekinsem de, hatta çekilsem de
Hiç yakamdan düşmeyen sızıdır İstanbul.
O can alıcı, kuduran denizler bozması
Kaç teni aldı koynuna?
Geceleri kötürümden de kötü,
Zifir karanlığına?
Koynunda yılanı da besledi, yalanı da bu şehir
Öfkem aldı gitti masumiyetimi
Örselendi düşlerim,
Çalındı birçok kez gülüşlerim..
Kaç kez çarpıştım,
İğnenin bile yere düşmediği bu şehirde kendimle
Ve çok defa sorguladım, kaç defa kendimden kaçtım
Oysa bende aşka açtım…
-Sahi Ortak!
Dayandığı zaman; bıçak değil, ellerin keskinliğidir.
Biraz da tüm işlenmemiş yalnızlıklar…
Orhan AK
5.0
100% (1)
Cevap Yaz