Aşk Kırıklarıydı Sînha


Gidişlerin
Yokluğunun cılız ışığıydı
Bildim
Yandım
Gelişlerinin bayramı
Her dalımda bir renk,binbir çiçekti
Açtım
Soldum
Hasretine hece kurmaktan yorgunken her harf
Böylesi aşka, alfabem eksik kaldı sînha!


Bitme ihtimalini düşünmekten yoksun bir akıl barındırıyor kafa tasım
Ki ne boş,iyi halden mahkum
Şimdi kendi hapsimde
Sen deri değiştirirken aynalarda
Kırıldı bir aşk, binlere birlerde


Korkakça
Bir kadın teninde adı şiddet
Dilinin bağnazlığında
Nasılda kirliymiş aşkın
Bir fahişeden daha lekeli akli bedenin


Okyanuslar birleşse,akıtmaz ki kirini
Temize çıkmaz yüreğin


Kolaydı sevmelerin
Şehvetinde ruhunun
Katrana boyadın sevişmelerimizi
Kuruyla yanarmış yaşta
Ki yaş’ta değilmiş aşk
Olgunluğun çürükmüş
Can kırıklarımız bol


Kanamalı bir rolde
Vampir yanıymış göğsüme düşen aşkın


Unutmam
Unutamam
Aşk kırıklarımsın
Bileğime jilet olur sözün,özün
Paha biçilmez değilmiş soyun
Günahım
Kara gölgem misin?


Vicdanımın seyrinde
Suslarıma bağrış olur bağrım
Can ateşinde kavrulur,erir yüzün


Oysa çocuklar gibi şendim
Aşkının eteklerinde


Bilemedim
Sülüksün yaralarıma
Kanıma aç..


Doymadı hayvan yanın
Bizi kafesinde katlettin
Hiçbir şeffaflık bizi temizlemez
Sûretinin şeytan gülüşünde
Ölümemi gebe bıraktın
Neyi doğurur artık bu aşk
Hangi kırıklığımızı emzirir yürek.


(07.09.12) NÜRGÜL OCAK
[
Şiirimi günün şiiri olarak seçip, bu nazlı esen eylül sabahında ve İzmir’imizin 90. Kurtuluş yıldönümünde yüzüme tatlı bir tebessüm asan, Edebiyat Defteri’nin siz kiymetli kurul üyeleri ve okuyan,yorumlayan kiymetli kalem erbâbları sonsuz teşekkürler..