gerçeğin;

ciddiyet kokulu suretine ilişip
sözlerimin mağrur ve haklı abartısıyla
şuracıkta bulduğum veda mısralarının
inci inci gamzesine,
hüzne saklı mimiğimle
hafifçe tebessüm konduruyorum

güzellik uykusunda edebî defter
kuşluk vaktini satın almış
gün düşlerine çağırıyor kalemleri

ben giderken..

3 yıl..
yıldız yıldız sallanıyor gökyüzünden

hatırlıyorum,
güneşi eylülden kotarılmış gör/kemli dramanın lal suflörüydüm
ilk perdeden sonra
tesadüfün şiir bahçesiydi içine düştüğüm
dört mevsim çiçekli dallarında
hep o’nun gözleriydi
hicran kirpiğiyle g/ördüğüm..

bilhassa,geceleri üşüyordu hakikât
şair ceketinin yırtılmış yenine emanet

acemiydim;

perişan kalemim yetersizliğim
acul doğumların sancısı çatalağız dimağın bekçisi
parçalanmış hislerin ifadesi
boynun büküyordu sözcüklerin

süreçlerin tözü toprak yolun bekaretine süründü
ilk yardımıydı dönencenin yağmurlar
yaralı kanatları tümlüğe çırpıyordu iddiasız eskizlerin
meczup aşk’a benziyordu artık çizdiğim resim
elbette/
yadsınamazdı kattığı değer sitem/iz edebiyat defterinin



sen !
tescilli yalan makinası
edebî utanç vesikası
üzeri sıfat tutmayan kadın

artık,
gitmesen de olur
herkes tek ve yalnızdır’’
bu bilinç
bil ki
beni daha çok avutur...



..