Yanaklarıma yalama bir hüzün oturmuş,
Sürekli ıslaklık veren gözlerim.
Yanaklarıma yol etmiş,
Gamzeme yer etmiş ve daha çukurlaştıran
Damlayken denizleşen
Bir ıslaklık var yüzümde.

Islaklıklara aldırmadan kocaman gözlerim
Yağmurlara aldırmayan yüzüm daha dik
Yarımını sakladığım gülümseme
Son süratle geçiyor yüzümden,
Örtüsüz yüzüm,
Öyle olduğu gibi açık
Saklamıyorum gamzemde biriken yaşları
Ve çukurları.

Islandıkça gamzeleşen yanaklarım
Gamzeleşen yüzüm çukur.

Söylemiştim,
Seni gamzeme gömmek istediğimi
Bu ıslaklık bu yüzden
Toprağın altından seni ıslatmak için
Susuzluğun için.

Kendime yazsam da tüm şiirleri,
Şiirler senin için.
Sensiz başladığım her şiirin orta yerine gelip oturuyorsun
Aldırmadan ve sormadan,
En derin yerine
En can alıcı kıtasına.

Günah geçirmez yüreğimin odalarına
Tek hamlede girmiştin
Ağırlığın yüreğimi ağrıtıyordu
Boynum yüreğime doğru bükülüyor
Yüreğimden kırılıyordum.

Yüreğim senle dolarken
Gözlerimden süzülüyordun.

Öperken ruhumun suskun dudaklarından,
Bir elif miktarı nefes almak yetmiyordu artık
Dört elif miktarı nefesimi tutuyordum.
Suskunluğu bozmuyordum artık
Bir şeyleri düzeltmek adına
Susarken de özlüyordum,
Öperken de.

Çocukluğumun ikiye bölünmüş yerinde,
Makamlı hüzünler biriktiriyordum yalnızlığıma.
Parmak uçlarıma basarak ilerliyordum
Zamanın beni hızla savurduğu yıllardan
Ağıt yaktığım çocukluğumla birlikte
Geri sayım uzaklaşıyordum günden
…Ve yarından.

Aynaya bakamadığım zamanlarda, birikiyor aynalar
Her biri keskin bıçaklı birer katil
Çocukluğumu öldürmeye çalışan
Baksam katil olacak aynalar,
Baksam kırmızı olacak her yer.


Altı Eylül İki Bin On İki 11 30
Nevin Akbulut