Boşluğunla doldurdum, yürekteki yarayı,
Attığım dikişleri tek tek sökmeye geldim.
Öfkeyi soğutmadan, uzatmadan arayı;
Giderken sustuğumu dile dökmeye geldim.


Yoruldum imtihandan, sınanmaktan yoruldum.
Her köşenin başında bir meczuptan soruldum.
Hırçın bir okyanustum, yokluğunla duruldum.
Er öptüğüm bileği, şimdi bükmeye geldim.





Hangi yemin zor geldi, sevmek mi, sadakat mi?
Unuttuğun vaatler yoluna çıkmaz mı hiç?
El tutmak mı ar geldi, aşkıma refakat mi?
Kahpe gönlün dönmekten yorulup, bıkmaz mı hiç.


Dün benim, bugün elin, yarın kimbilir kimin?
Gönlün, sığınacağı liman bulmaktan emin.
Ayağına dolanmaz dilinden düşen yemin.
Ömrüne çağlayan su, tersine akmaz mı hiç?



Belki de deniz bitti, bundandır yarım kalmışlık...
Haziran...Temmuz... Ağustos... Ama 2012 :)
Ama Betül Yüksel...