Gelişin azgın nehirlerin çalkalanıp taştıgı sular gibiydi
Güneşin parçalanmış dağılmış haliydi sanki
Bu aşktı gözümün nuru
Bedeli ağır yaşamaktı


Asi rüzgarların o yanık uğultusuydu
Hala içimizde gam makamı
Zifaf gecesi tadında sürer yankısı
İlk can adanırken toprağa
Korkunun ilk nişanında başladı ağıt
Gönlümün yası...
Sonsuz kanla yazıldı
Susamışlık ve sonuçsuz kalan ahlarla geldin


Kefen yoktur beden firari
Ölüm bile bu acıyı cellat bilmiştir
Bundan böyle medetsiz yaşam


Gönül tutsaklığı
Meram sessizliği artık
Can pazarı ve kahır yok


Her şey yaşanan şu gün gibi gerçek
Şimdi acının her kuraklığında
Onlar...
Nerdesin gönlüm sultanı
Hangi bilinmezliktesin


Boşuna değil bu ölürcesine sevmek
Ve ölürken bile sana yönelmek
Boşuna değil aşk


Alem şahittir
Kavruk bir memeden
Bir çocuk gibi öğrendik beklemeyi
Sabrettik üryan
Türkü tadında


Acıya siper yüreğim
Ben sevdayı
Üryan sevdim...



Sermin Çınar / İzmir



O bu şiiri çok sevdi,kendine yakın hissetti,seslendirdi...Teşekkürler de soulmate...Türkan Çağlayan...