bir mum yanar, söner, yanar, söner...
Ve sonunda biter.
Bir insan aşık olur, geçer, aşık olur, geçer...
Ve sonunda yarım yamalak kalır, bitmez...
Bir mum söndüğünde karanlık olur, başka bir mum yanar...
Bir insan bittiğinde, umutları söner, yanar...

Güzel giyinen insanlar var,
görüldüklerinde iltifatları giydikleri alır.
Güzel gülen insanlar görülürlerse eğer,
güldürür görenleri...
Ben insanları ikiye ayıramam, o kadar cani değilim. Her insan aynıdır.
Doğar, sever ve ölür.

Gördüğün en güzel şeyin aslında ne kadar karaktersiz olduğunu bi düşün,
giderken Allah’a ısmarladık demeyen,
gelirken haber vermeyen...
Bismillah demeden başladığımız için doyamadan bitiyor aşklar.
Ve biz gün’leri ona amade yaşayacak kadar gün’ahkarız...
Farkında mısınız, çekildiğimiz bütün fotoğraflar yalan,
o an için pozlar veriyoruz,
ona iyi görünmek için poz veriyoruz,
o da çekip gidiyor...
Tavla oynamak kadar kolay insanları tavlamak.
Sadece bir ZAR, belirliyor hayatımızı...
Biliyoruz ki asılan insanlar boyunlarından asılır,
kalplerinden asilamaz.
Beyin ölümü gerçekleşen insanlar yaşar, ama kalp durunca, dünya durur.
Gider yapmaya benzemez,
gideni kaldırmak.
Ölüm dediğin nedir ki ?
Ölüm o kadar prestijli bir şeydir ki doğal yaşandığında,
insanlar önüne dizilir.
Ve biz gideriz ölüme doğan bir bebek gibi.
Ve bu yüzden ben insanları ikiye ayıramam, o kadar cani değilim...
Her insan aynıdır,
doğar, gider ve ölür...

A.Sercan

31.08.2012 / 22:47