Ben derin bir adamdım eskiden ANNE
Şimdi niye böyle oldum bilmem ki niye
Gövsümün tam orta yerine badaş kurmuş
Kahrolasıca kan kusan kalleş gecelerim
Ben çok eskiden Dünyaya meydan okuyan
Yumruğunu sıkmış bir devrimci gibiydim
Son günlerimde kendi halime şaşırıyorum
Şimdi niye böyle oldum bilmem ki niye
Ben sustum artık acılarım konuşuyor ANNE

ANNE biliyormusun içimde garip bir acı var
Ben seni yazdıkça satır satır sayfalarıma
Yazdığım herbir satırımda ciğerim yanıyor
Bagrımda durmadan yanan ateşlerim var
Ortada sıçan oynar gibi oynuyorum hayatla
Ben deli kıvamında gezerken boş sokakları
Bastığım her ayak izimde caddeler bana ağlıyor
Buram buram sen kokuyorsun burnumda ANNE

Gece düşlerime çık gel olurmu seni çok özledim
Okyunusları bastırdıkça içimdeki yangınlarıma
Her defasında sol yanım dağada yanıyor ANNE
Hiç bir denizin söndürmeye gücü yetmiyor
İçimde cayır cayır yanan kor ateşlerimi
Ben bir acı gerçekken hayatın orta yerinde
Şimdi ise kolu kanadı kırılmış bir adamım ANNE

Ufuk GÜNEY