GÜL KÖKLERİM SARACAK ANNE

Kolum da kanadım da kırılsa anne,
Köklerimle sarıp sarmalarım seni,
Şu yüreğim dal dal kurusa da anne,
Gözlerimle okşayıp severim seni.

Her sabahın güne dönümünde anne,
Masmavi gözlerin gelir gözlerime,
Tan kırmızısı zamanlarda sen anne,
Bir sızı gibi işlersin ciğerime.

Serçelerin cıvıltısı duyulurdu anne,
Sanki ağaçlar şarkı,türkü söylerdi,
Çaydanlıkta demlenen çayın kokusu anne,
Buram buram kokar,içime işlerdi.

Her anneler günü geldiğinde anne,
Mezarında dikili tek gül ağacın,
Papatyan,goncan olmak isterim anne.
İçimde hiç bitmedi duruyor acın,
Gül köklerim seni hep saracak anne.

Doyamadım sana,doyamadım anne,
Masmavi gözlerine hiç bakamadım,
Seni bir gün doyasıya saramadım,
Sevip sevip de okşayamadım anne.
Gül köklerimle hiç kucaklayamadım,
Yılları saymadım,sayamadım anne.

2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN..