Bir gün gelip seninle karşılaşmayı
Senden hoşlanmayı asla düşünemezdim
Hayatıma giren imkansızımsın
Hiç aklımdan geçmemişti
Seni sevebileceğim.

Şaşırdım seni gördüğümde
İnanamadım gözlerime
Neden karşıma çıktın?
Beyaz kar yığınları arasında
İmkansızı gerçekleşirdin ömüre.

Beyaz kar taneleri gibi esen rüzgarla
Yağdın gönlüme
Kendimi gördüm güneşin vurduğu gözlerinde
Bu tesadüf rastlantı değildi belki de
İmkansızı yaşayacak iyi iki kalbin
Kar tanelerinin altında buluşmasıydı
İmkansızı imkanlı kılan
Unutamadığım bakışlarındı.

Farklıydı duygularım seni tanımadan önce
Soğuk geliyordu bana uzaktan bakışların
Bildiğim tek şey vardı
Yeri ve zamanı olmazdı ki aşkın
Sessizce yanıma sokuluşunu görünce
Sakin bir limana demir atmak ister gibi
Sığınmak istediğini anladım hemen.

Derinden Ah çeker gibiydi yüzündeki çizgiler
Yavaş yavaş sever insan
Farkında olmadan
Aşkın kollarına düşer
Nedeni de zamanı da olmaz aşkın.

Anlaşılmazdın seni tanımayan gözlerde
Uzaktan uzağa tahminsizdir duygular
Yakından görmeyince tanımaz gönül
Dokunmayınca ellerine
Hissetmeyince yüreğinde
Gönülden gönüle akmaz duygular
Bir anlık bakış bile her şeye yeter
Beklemediğim anda içimi ısıtan
İmkansızımsın sen.

2009.OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABIMDAN.