Yemyeşil yaprakların altında tomurcuklanır
Her bahar mevsiminde fındık dallarında
Yeşillenir çotanak.
Günler geçip yaz geldiğinde
Kabuk bağlar
Güneşin sıcacık kollarında
Her geçen gün büyür çotanak.
Yeşilden kırmızıya çalar rengi
Olgunlaştıkça ağırlığına dayanamaz
Kavurucu sıcaklarda
Dalından tek tek düşmeye başlar.
Toplayın beni dediğinin işaretidir bu.
Eli kınalı yazmalı kızlar
Dalları eğer sevgilisini okşar gibi
Çotanakları toplar.
Fındık mevsiminde çok güzeldir Giresun
Erenler şeyhler diyarıdır Piraziz
Yüreğinde sevgi taşıyanlara
Özgürce açar kucağını
Yaralı gönülleri
Sarar sarmalar sıcağıyla.
Özledim memleketimi Giresun’u,Piraziz’i
Köyüm Şeyhli’yi
Mavinin yeşili kucakladığı
Çocukluğumun geçtiği baba yurdumu
Beni büyüten anamın yurdunu
Memleketimi özledim.
Yeşil fındık bahçelerinde
Türküler söylenirdi
Fındık mevsiminde.
Oyunlar oynardık
Dolaşır dururduk dere tepe
Çiçekler toplardık demet demet.
Papatyalar tarlasıydı köyümüz
Yorgunluktan bittiğimizde
Uyurduk çayırlarda uzanırdık çimenlerde.
Küçük şirin evimize dönerdik
Karanlık çöktüğünde .
Bir sofranın etrafına dizilir
Aile sevgisinin sıcağında
Yerdik yemeğimizi.
Tadına doyum olmazdı
Ne kadar da lezzetliydi yemekleri anamın.
Tek eksiğimiz Almanya’da ekmeğini
Kazanan babamın yokluğuydu.
Geleceği günleri düşleyerek
Dayanırdık ayrılığına .
Çok zaman geçti o günlerden bugüne
Şimdi her yaz mevsiminde
Şeyhli köyünün tepelerinde
Özlemle yanar yüreğim.
Doğan güneş çağırır beni
Gecenin içinde oynaşan yıldızlar
Göz kırpar gel diye
Çağlan Deresi’nin sesini duyar gibi olurum uzaklardan
Taflan çeker canım,taflan mevsiminde
Simsiyah bir çift göz gelir aklıma.
Taflan gözlüm derim
Çocuk yüreğimden silinen adını hatırlamam bile.
Yürümek isterim çamurlu taşlı yollarında.
Hep akrabayızdır köyümüzde yediden yetmişe
Saygı duyarız yaşlılarımıza büyüklerimize
Bu topraklarda özgürce yaşamamızı sağlayan
Kemal Atatürk’e
Sevgi duyarız minnet duyarız.
Masmavi Karadeniz salına salına
Durur yeşil tepelerin ardında.
Kıpkırmızı ışık saçar tepemizde
Güneş bulutların arasından.
Gelsene bu senede gelmedin der kızgınlıkla
Yakar içimi hasret.
Kuşburnu yaylasına takılı kalır aklım
Taş duvarlı evimi asla unutamam.
Hartamayla örtülü tavanından
Duyar gibi olurum yağmur damlalarının sesini
Akardı yağmur damla damla üstümüze.
Yer yatağında ıslanırdık çoğu zaman
Uyumak çok zevkliydi
Hartamaya çarpan damlaların gürültüsünde.
Sarı ineğimiz Portakal renkli beyaz desenli idi
Bakraç bakraç süt verirdi .
Gitmez gözümün önünden.
Kıtlık yıllarıydı geçim zordu zaten
Lahana çorbasına bayılırdık
Doyamazdık tadına yerken.
Sabahın alacakaranlığında
Kilometrelerce yürüyerek giderdik okulumuza.
Elimizde şebeke çuvalından yapılma
Çantalarda olurdu yiyeceklerimiz .
Zeytin ekmek yerdik öğle vakitlerinde
Sana yağlı helvalı ekmeğe doyamazdık.
Yıllar geçti birer birer terk ettik köyümüzü.
Hayatın değirmenine atmışlardı bizi
Anlamıştık öğütüleceğimizi.
Çok çalıştık okuduk
Yarıştık yaşamla.
Utandırmadan anamızı babamızı
Hayatımızı kazandık.
Adım adım dolaşıp durduk Anadolu’da
Doğu batı güney kuzey demeden
Tozlu yollarda yuttuk tozu
Çamurlara bulandık
Dizimizin altına kadar.
Hayallerimizin peşine düştük
Ömrümüz yettiğince.
Hiçbir engel döndüremedi bizi geriye
Ağardı saçlarımız günden güne.
Çocuklar doğdu onlar da büyüdüler
Beraber büyüdük eşimle çocuklarla
Birlikte büyüttü hayat olgunlaştırdı bizi.
Üzüldük de ağladık ta
Mutluluklar yaşama bağladı bizi her zaman
Yine Ağustos sıcağı çarptı yüreğimi
Giresun çağırıyor uzaklardan taflan mevsiminde
Köyümün toprağı kokuyor buram buram
Dostlar can insanlar çıkmıyor aklımdan.
Kara taflan tadını özlüyorum damağımda kalan
Şeyhli’yi özlüyorum
Çocukluğumun geçtiği toprakları
Ana toprağını özlüyorum
Dön gel artık diyor Giresun bana
Şeyhli’de yaykın ağacının gölgesi beni bekliyor.2008.OSMAN ÖZTÜRK.

Taflan Mevsimi şiir kitabımdan.....