Ben bu kadar yalnız olmasaydım,
Büyümezdi yüreğimdeki isyan.
Ölüm kol gezmekte damarlarımda.
Ne kadar da yakındım ezgin çocuklara,

Yağmurlar saganaktı çatısız yüreğime.
Ben yürürken ateş düşer anam yüreğine.
Ne yüzler tanıdım...
Yeminlerinde hep bir yalan vardı.
Artık inanmıyorum ,

Gül dalında bülbüle...

Ölümden önce aşk çaldı kapımı.
Aynadaki benim yüzüm,
Güllere bezenmiş...
İşte yarama panzehir döküyorum
Dilimde ahmed arif şiiri,
Kadınlar kadınlar...

Dağlara yakındı özğürlüğüm.
Çocuklar büyütüyorum aşka inat koynumda

Sabrı onlardan öğreniyorum gözleri gülerken.
İlk isyanı ben başlattım yüreğinde şeytana.
Gıyaben yargılansamda,
Onay benim mührümde...

Yüreğin yüreğime eylemde.
Panzerlere ezdirme bu sevdayı,
Korkarım ey yar...
Acı bir çığlıktı pusulu şehirlerde.
Cebimde ferman,
Dilimde sevdaya dair mırıltılar...

Ben aslında vakitsiz ecel şarkıları söylemekteyim
Ömrüm ölüme ayarlı saat.
Zaman dolmadan kavuşmak sevdaya.
Unuttum unutulmaz dediklerim..
Sen benden gitme, öbür adım aşktır benim.
Kör bir kurşundu senin gelişin.
İçimdeki çocuğa isabet etti.

İnfaz makamı kırmış kalemini...

Nafile dönüşsüz, kesilmiş bilet.
Sana dair, bana dair, aşka dair.

Erken ölüm acısıdır bana kalan.
Sen uzak, sen çocuk, sen serseri.
Bir yanardağ iniltisi uzakta.

Suçluyum...

Sana sormadan, aşka dair illegal yürüyüştü...





sermin çınar/İZMİR