Sabah oluyor
Güneş biraz sonra doğacak
Işığı yeryüzüne yayılırken
Gün sonuna dek aydınlanacak

Dışarıda ayak sesleri var
Kimilerine göre “sabahın köründe”
Kimilerine göre “günün bereketinde”
Hayat başlıyor
Sabah ayazıyla uyanmış
Kanına, iliklerine kadar dipdiri
Umuduna doğru yürüyor

Dünden bu güne
Ne değişti diye düşündüm

Sanki hiçbir şey
Hiçbir şey değişmemiş gibi
Derin bir uykunun ardından
Uyandığımız yeni güne
Dünden umutlarımız kaldı mı?
Veya geceden umutlar büyüdü mü?

Ortak düşüncelerimiz var
Hemen herkesin birleştiği
Artık devrimiz çıkar devri
Çıkarımız için her şey mubah

Onurumuz ayaklar altı
İnsanlık değerlerimiz perişan

Virüsün adı istismar
Bütün iliklerimize işlemiş
Kan damarlarımızda dolaşıyor

Beynimiz, düşlerimiz sürçü lisan
Dillerimiz eğri büğrü pelesenk
Bakışlarımız aldatıcı riyakâr

Her şey güzel olacak
“İnşallah, İnşallah, İnşallah”

Bazen düşünürüm
Ne müraice bir söz derim.

Sen doğru düşünceyi terk et
Sen samimi dürüst inancı terk et
Sen yalan dolan içinde vakit kaybet

Sonra “İnşallah, inşallah”
Ne güzel? “Maşallah” öyle mi?

Sanki güzellikler
Sanki iyilikler

Emek vermeden
Alın teri dökmeden

Hop cebe öyle mi?

Emeği kutsal bilmeyen
Hiçbir düşünce, inanç
Yaşamda değerli midir?

Sadece kapitalist
Eski tabirle dünyevi
Eski tabirle riyakâr mürai

Emek karşısında
Yüceltir istismarı ve çıkarı
Emek dışındaki kazancı
Kutsallaştırır odur inancı

Çıkar tanrısı
İstismar yeni inancı

Gerisi yalan
Bolca palavrası

Sözüm yok ona
O zaten istismarcı

14 Aralık 2008 - İzmir