hadi!
gömün beni
kimsesiz geceler boyu sevinçlerle bezediğim
bu koca dağın sen olmuş sarp yamacına...

gözlerimden düşsün
bir damla hüzün sur vakti gayya çukuruna...

bu dağ
bu kasabaya her geldiğimde
kollarını açıp bana koşan o mağrur dağ değil...

matem urbaları giymiş
göğsünü dövüyor hırçın dalgalı kara derili deniz
o başı dik mağrur koca dağ bu değil...

arnavut kaldırımları
çıkmaz dar sokkakları eylül kokar
sokak lambaları kör bakar...

vakitsiz ölüm bu
ölüyorum vurulduğum yerden
kanıyorum oluk oluk sen akıyorum...

bu kıyı kenti sen kokar
gözlerimin saçağından yüzüme
yorgun hüzünler bulaşır da göksuya sen kokar...

sensizlik gömüyorum
şimdi boyun bükmüş gelincik kıyamında
koca dağın eteklerine...

her yıldıza bir gülüş iliştirip
taç yapmıştım zirvesine

avuçlarımda titreyen ağız dolusu yakarışlarla
sen dilemiştim izbelerinde...

sessiz bir çığlık olup düşüyor
kırıyor sevinçler resmettiğim kelebeğin kanadını...

rüzgarlara salıyorum içimdeki sessizliği
kahır yüklü rüzgarların sen yamacında ölüyorum şimdi ben...

Hasan ODABAŞI