“Herkesin kanıksayarak ağladığı dünyada
Sakın ola
F Tipi gülüşüme ‘dokunma!”

Herkes uyuyor, bu adam hala uyanık.
Sabah olur, dalga geçer yalancılar.
Köşelerde sus pus dururum.
Ama biraz, hep biraz avunurum.

Gözlerim dalar boşluklara, ellerim hep kilitli.
Tutan yok nasılsa…
Şimdi söyle bana kim yalancı?
Bakma öyle uzaktan sıcacık, inanmam palavra.
Rüyalar göremem uyumadan gecede.
Kâbuslar sarar dört yanımı
Sessizce…

Çığlıklarım inler durur içimde
Öyle kavi, öyle yorgun, öyle uykusuz…

Cennetten de yesen, oraya da gitsen
Abu hayatta içsen; tatsız tuzsuz.

Yorgunum diyorum ‘yorgun.
İçine düştüğüm boşluklarda boğuldum.
Seyrettikçe sualin olurum.
Az daha bakarsan öylece,
Gözlerinden ineceğim gizlice.
Islak sokaklar mevsiminde
Sessizce.

Gecenin bir yarısı oldu
Tanımadığım yabancılar odamda
Git desende gitmez, hepsi palavra

Şu sahte kalabalık içinde
Gerçeğim; kaybolmasın ne olurdu?
Kapanmaya yüz tutan gözlerim huzurla uyurdu.
Sessizce…

Duruyorum bedenim hala kaskatı
Bu anlamsız oyunun hokkabazı sadece maşuktu
Kar olur, kar yağar her yer beyaz
Titrerim hep ayaz.
Isınmak ve avunmak tek dileğim.
Ama biraz vazgeçtim biraz değil;
Kanıksayarak iliklerime kadar!
Ter olup dökülmeli heyecanım tenimden
İşte o zaman fısıldayacağım.
Ben bir kelebeğim.
Yarın öleceğim.
Sessizce.

Arkamdan ağlayan olmayacak; yalancı
Yaz buraya
Yaz ayında
Ruhum yükselecek topraktan
Aşk uğruna
Sessizce…


Emrah Sağlam