1
Yorum
1
Beğeni
4,5
Puan
777
Okunma
biraz daha acı çektim,
hiç olmadığım bir gecenin karanlığında.
dakikalar anlamlarını yitirdiğinde biraz daha ölüyordum,
biraz daha eskiyorum bedenimden
biraz daha yokuştu ölüm.
kaldırımlar desen, birer aforizm havası,
binalar, bir o kadar yalnız
ağaçlar, bir o kadar çıplak
ve ben, bir o kadar marjinal’im.
biraz daha kayboldum iki günün arasında,
ve tanrıyı küfre boğdum
o da beni yalnızlığa boğdu.
hafif hafif hissediyordum yalnızlığımın beni sarması,
bu da benim hafif firari sebeplerinden birisiydi oysa.
biraz daha hürriyetimi yitiyordum bu gecede
manasız bir fırtınada rüzgâr, beni en olmadık kıyılara sürükledi
lakin talih en olmadık suretime düşüyordu
ve yalnızlığıma.
ve dünya biraz daha kaydırdım
şiirlerle, küfürlerle.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Cevap Yaz