Bir veda mektubuydu amacım
Sessizce git diyecektim
Kalemi elime alınca fikri şaştı
İstemeden beni yoldan çıkardı.
Suç benim değil bu yüzsüz kalemin
Ben ne düşünürsem düşüneyim
Kalem bildiğini okuyacak
Yürekden geçenleri boş kağıda saçacak.



Buyrun kalem
Buyrun yürek sayfam......



Öyle git ki benden ağır ağır
İzi kalmasın açan yaprakların güne bakan tarafında
Karanlıklar yakışır karanlık yüreklere
Öyle bir beste yap ki ayrılığa ait
Daha önce hiç akla gelmemiş olsun
Hiç bir ozan çalamasın çirkefliğini.


Tilki dağda kurnazdır
Akla gelmedik fırıldaklar çevirir
Sen öyle bir fırıldak çevir ki
Utansın Tilki insin ovaya
Sen yakışırsın ancak o dağların yamacına.


Kına yakışır gence
Alırda sürer eline
Öyle git ki bileyim bende öldüğünü
Yakacağım en alasından en kızılından saçlarıma
Kınanın hasını görsün ibret-i alem
Görsün herkes aşkı satanı nasıl kızıla boyadığımı


Çok mu yeni aşka merhaba desem
Elime mi yapışır?
Gönlüme mi yakışır adam gibi adam sevmek
Yapışmadın ya bana, rengi çıksın kağıda
Renkler sana yakışır ancak
Bukalemun gibisin nasılsa
Her renge girersin arsızlığınla


Beni düşünme sakın
Senden sonra ne yaparım diye
Yolun başında adamlığı seç derim
Baktım olmadı geç derim
Üzülmem fazla senden çok ortalık da
Nasılsa adam gibi bir adam çıkar kaşıma.


Kalem yoruldu artık çirkinliği yazmaktan
Karalıyor boş kalan sayfanın sol yanını
Kırmızı bir kalp çizmiş içinde sen olmayan
Yeter dedi bitirelim bu sayfayı
Koy zarfa gönder sahibine
Biz başlıyalım beyaz yeni bir sayfaya.



Gülümsedim kalemime tatlı bir öpücükle
Son satırları karalattım istemese de



Ve ben dedim
Ve kalem yazdı



Mektubuma son verirkene
O fırıldak gözlerinden öpüyor
Hayatta hak ettiğin kadar mutluluklar diliyorum.




Ayvazım DENİZ