Gülnur Ateşoğlu


En çok bana yakışırdı bu ev
Salına salına dolaşmak,
Salon senin balkon benim
Terası hiç saymıyorum zaten.
Ayaklarda terlikler şıpıdık şıpıdık
Ponponları yere yapışık.
Balkondan sarkmış begonyalar ortancalar
Kırmızı kırmızı
Elbisemin renginde,
Etekleri soluk
Aralarında az buçuk sarmaşık.
Çatıda bir karga ailesi
Yatıya misafir
Unutmuş gitmeleri.
Sabahın köründe tak tak sesleri
İnşaat ustası kara adam
Güldürür beni.
Kiremit arası toz yığınlarında,
Keyfini çıkarır benden önce.
En çok bana yakışrdı bu ev
Puantiyeli önlük ince belimde,
Bir tülbent yalancıktan tutturulmuş saçlarıma
İğne oyası düşmüş uçlarına.
Ezo gelin karmaşasında bir yaşam
Bir yaşam ki
Bol kepçe dağıtılmış
Sevdalar içinden.
Dökülmüş saçılmış çoğu
Yoksunmamışım israf yıllara...
En çok bana yakışırmış bu ev
Her sabah bir odadan bir çoçuğum çıkmış
Koşmuş oradan oraya
Çayıma karışmış tarçın kokuları
Terasdan direk gökyüzüne
Gecenin bir yarısı
Geçişlerim olmuş
Yıldız kızlarla biz kafadengi
Antin kuntin şakalar
Bir pişirimlik Ayşekadın fasülyesi ayıklayana kadar
Sürerdi kahkahalarımız
Ve en çok
Benim sesim yankılanırdı
Seyrederken yeryüzünü.
En güzel ev benim evimdi
Bana bakar
Bana gülümserdi
Sana bakar
Sana gülümserdi
Balkonumda
Begonyalar Ortancalar.