Yıldızlar şavkını kaybetmiş
Güneş eskisi gibi ısıtmıyor yorgun yüregimi.
Geceler uzun ve acımasız,
Sanırsın fazla mesaide her biri.
Yine gelir çöreklenirsin,
Şu gam dolu sineme,
Üşür parmak uçlarım yokluğunda,
Mora çalar tırnak uçlarım
Isıtamam buz yangını nefesimde...



Hüzün ile yürek dost olmuş
İkisi de sinin sarhoşun.
Önce hüzün başlar,
Bir bir doldurur
Gümüş kadehlere geçmişten kalan ne varsa
Acı tatlı yaşanmışlıklar vardır nede olsa,
Gönül derinden ah çeker
Sen diye içtiği her yudumda
Tek tesellisidir,
Sağlık üzerine helalleşip,
//Bekle Çevresamım//
Döneceğim deyişin....



Bu kaçıncı kurtuluş sevdamın elinden?
Kaçıncı teheccüh’e kalkış
Şafaklar sökmeden?
Dualarda mı geri dönmekte yoksa arş’ı alaya ermeden?
Yokluğuna bir son versen diyorum
İnançlarım hurafeye yönelmeden.....


Çevresam( kara gözlüm)

Nacizane dizelerime ses olan değerli arkadaşım
Sevgili Nebahat Erkan’a sonsuz şükranlar sunuyorum