Bir ahuzar bülbül idim konmuş gülüne
Feryadıma aksi seda sestin insafsız
Bir kınalı kuzu idim düşmüş eline
Acımadan boğazımı kestin insafsız

Kopartın beni benden kendim ile bağımı
Hasretinle harcattın bütün gençlik çağımı
Viran etmeye niyetli gönül bağımı
Deli poyraz misali estin insafsız

Bir şey bırakmadın bana dair özümde
Ah’la elem kokusu var dildeki her sözümde
Yaradanı saymazsak bir tek sendin gözümde
Bu alemde her şeyden üstün insafsız

Kaybedeli kendimi gözünün karasında
Zifiri hicran yarattın gönlümün yarasında
Benim benim içimde varla yok arasında
Öylece muallağa astın insafsız

Gözlerimin göre göre tek gördüğü serabın
Sayende oldum en beteri harabın
Damla nasip olmasada mut mey’inden şarabın
Yüreğime dikilidir büstün insafsız

Bir tek seni koymuştum ömrümdeki albüme
Gönlümün her zerresine dert koydun küme küme
Her saniye sevdan ile meleyen şu kalbime
Bu kadar çektirmeye neydi kastın insafsız