Gizliden sevdim seni düştüm işte aşkına
Benliğimi kaybettim döndüm inan şaşkına
Muhtacım ben diyordun sevda yüklü meşkine
Muhtaç olsan aşkıma bin bahane bulmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Gönül kalelerimi senin için yıkmışken
Harabenin içinden sapa sağlam çıkmışken
Yedi bahar yedi kış yollarına bakmışken
Yolcusuz o yolların yolcusu sen olmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Gönül ortaklarında mor sümbüller açardı
Yediveren gül gibi misk-i amber saçardı
Ne gözlerin kızarır nede uykun kaçardı
Şafak sökene kadar boş hayale dalmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Karabasanlar gelip her gün seni boğmazdı
Hicran denen sancıyla kederlerin doğmazdı
Dökülmezdi saçların sakala kar yağmazdı
"Çok üzgünsün arkadaş "şarkısını çalmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Çerçevesiz resmime günde kırk kere bakıp
Dört paket sigarayı ardı ardına yakıp
Adımı haykırmazdın yüksek dağlara çıkıp
Gökte uçan kuşlarla bana haber salmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Dizinde otururken ela bakışlı kızın
Ahşaptan evimizde bana geçerdi nazın
Ah ettikçe artmazdı, olmazdı inan sızın
Kapanmayan yarana türlü merhem almazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Gökte Allah yerde sen öyle sevmiştim
Sözüm geçmedi sana anlayamadın beni
Davam ekmek davası neyleyeyim ben ünü
Bunu biraz düşünsen vursalar da yılmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Sözün vardı bahtıma bir güneş doğacaktı
Saçlarımın üstüne hüzmesi ağacaktı
Sözünün eri olsan kin nefretle dolmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

"Peyniri deri saklar kadını ise yeri"
Kadın demek namustur kim demiş ki el kiri
Git yolun açık olsun dönme artık sen geri
Gidebilmiş olsaydın her geçen gün solmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Yar demişim ben sana yaratma merhem sandım
Eski adamdır dedim koşulsuzca inandım
Yazık ki aldanmışım yıllarca boşa yandım
Vicdan olsa gönlüme bu karayı çalmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Seni sensizde sevdim sensiz hayal kurmadım
İhanet hançerini yüreğine vurmadım
Çekip gittin ansızın sebebini sormadım
Yürekte yerim olsa canı tenden yolmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Mutluydun harabende ocağa gerek yoktu
Sana doğru açılan kucağa gerek yoktu
Bu sevdanın burcunda sancağa gerek yoktu
Gerek olsa başka bir kalbe secde kılmazdın
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Ucu kör bıçaklarla yüzseler de derimi
Buruna dokunur iki etmem birimi
Ölürümde paylaşmam ben sevdiğim erimi
Samyeli’ne eş olsan onu düşman bilmezdin
Böyle mahzun perişan böyle yalnız kalmazdın

Safiye SAMYELİ