Benim babam;
Sert adam,
Çok mert adam.
Dertleri içine atıyor,
Dert içinde yatıyor...

Benim babam;
Çok iyi adam,
En iyi adam.
Ben iyi adam değilim.
Babama göre ben adam bile değilim,
Belki bir çocuğum hala...

Ben babamı hiç ağlarken görmedim.
Siz hiç babanızı ağlarken gördünüz mü?
Ben görseydim aklımı kaçırırdım.

Ben babama hiç ’’Seni seviyorum baba!’’ demedim.
Denedim ama demedim.
Eğer babamı ağlarken görmüş olsaydım,
Belki derdim,
Ah derdim, büyük derdim...

Ben babama hiç doyasıya sarılmadım,
Omzunda ağlamadım.
Babalar acaba evlatlarının ağladığını görünce üzülür mü,
Kalpleri bir noktaya büzülür mü,
Gözleri yaşlarla süzülür mü, bilemedim...
Çünkü biz hiç karşılıklı ağlamadık.

Ben babamı rüyamda çok az görürüm,
Gerçek hayatta gördüğümden biraz fazla.
Ben babamı ağlarken görseydim derdim ki;
’’Ağlama baba, evlatlar babalarını böyle görmemeli.’’

Ben hala bir çocuğum babama göre.
Ah töre. zalim töre;
’’Babalar, babalarının yanında çocuklarını sevmezler’’miş...
Herhalde dedemin ruhu hep babamı izliyor,
Bu sebeptendir ki, babam sevgisini gizliyor.

Ben babamı çok özledim.
Eğer babamı ağlarken görmüş olsaydım,
Kalbim biraz yumuşardı, sarılırdım ona.
Ben babamı hiç beni severken görmedim...

Yasin Yılmaz