28
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
1340
Okunma

kimi gün dolu dizgin, şiir atının üstünde
bir ağaç gibi kimi gün yaprakları kuru
seyre dalıyorum
başına karıncalar üşüsen insanları
ve karınca karalığından habersiz olanları
durmuş bakıyor içilecek su
bakır tasda yalnızlık
dokunsam büyüsü bozulacak
ellerimle
aralayacak gibiyim karanlık bulutları
bir duygu var içimde
o ermiş biçimde
kur’anı ezbere okuduğum günlerden
saçımın telini göstermeden örttüğüm
bacaklarıma kara çoraplar geçirdiğim günlerden
bir duygu
acımak
insanları bir halkada görmek isteği
bir koçanda dokunmak
toplamak kocaman bir bina içine
savaş yok, savaş yok, savaş yok!
bahçesi sümbüller menekşeler içinde
cennetten bir köşe dünya, firdevs
ırmaklar akıyor dev ağaçlar arasından
balık kaynıyor denizler
gök arı, deniz temiz
yüzü gülüyor herkesin
ay ak, güneş sıcak
kolay oluyor şiirde yüzleri gülümsetmek
şiir atının üstünde yönlendirmek dünyayı
dört nala sürmek acıların üstüne
lâğım akan dereleri atlamak
uçurum kıyısından yürümek
kuşbaşı seyretmek
ağulu tasda su içen halkı
9. 11. 1986 / Nazik Gülünay