Yazdığım sayfada bıraktım
Yağmuruyla son gün batımını .
Nemli satırlarımın arasında
Onlarca küf böceği arsızca salınıyor şimdi.
Merak etmişler son turuncuyu nasıl uğurladığımı.


Ne rengi ne de kokusu gerçekti
Ama, rüya değildi çok netti.
Yürüdüm toprağında tualin ,
Tanrının fırçasını çalmıştı besbelli bir hain,
Kaçmak istedim beyazına dokundurmadan
Yorgun düşen kanatlarımın ,
Bir kaç gri darbe ile iyice ağırlaştım.
Gözlerimin önünde yavaş yavaş kaybolan turuncuya o an veda ettim.
Yağmur bulutlarının arasından sızıp son defa göz kırptı,
Can çekişiyordu oysa , gülümsedi
Mavi siyaha teslim olurken bedenim ,
Kayboldu karanlıkta cesaretim,
Olduğum yerde öylece gidişini izledim..
Kalamazdı, benimle kal da diyemezdim.
Bu karanlık yalnızca benim
Onun rengine ihanet edemedim...


yüreğinize sağlık beğeniyle okudum sayfanızdaki bu güzel şiirinizi

selam ve saygılar