Bir Padişah vardı,Ülkelerden birinde,
Dolaşmaya çıktılar,pazarda Veziriyle,
Tanımasın diyerek,gizlemişti kendini,
Bilmek istiyordular,halkının niyyetini.





Mevsim kıştı soğuktu,her taraf buz kesmişti,
Mescide uğradılar,kırık camdan,yel esmişti,
İki yoksul bekleşir,karnı aç bir köşede,
Gidecek bir yerleri,yok çok garip gerçekte.





Sokuldular yanına,ne konuşuyorlar diye,
Başladı Padişahım,yoksulu dinlemeye,
Fakirlerden birisi,diyor soğuk dışarı,
Padişahım sıcakta,ona değmez zararı.




Sokmam imkan olsa,Padişahı cennete,
Çarığı atacağım,yaklaşırsa bizlere,
Neden diye sordular,atacaksın çarığı,
Mahcup mu edeceksin,orada Padişahı?




Atarım tabii bizler,üşüyorken burada,
Padişah yatar şimdi,kuş tüyü yatağında,
Hak mıdır cennetinde,komşu olması bize?
İstemem Padişahı,yakışmıyor cennete.




İki fakir gülerken,Padişah Vezirine,
Sakın unutma bunu,varınca saraya de,
Vardılar sarayına,yolladı adamları,
Aldırdı sarayına,o fakir yoksulları.




Bekleşti fakir yoksul,suçmu işledik diye,
Saraya yerleştirdi,giydirdiler güzelce,
Yeyip için burada,dua edin Sultana,
İsteyin Padişahım,komşum olsun orada.



İyi kalpli Padişah,güzel davrandı halka,
Şefkatini gösterdi,yardım etti yoksula,
Huzurla yaşadılar,geri kalan hayatı,
Dünyada kazandılar,Allahın rızasını.

14.06.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN


CENNET KOMŞUSU......
Bir zamanlar bir padişah şehrin birinde,
Dolaşmaya çıkmıştı,pazar yerinde,
Tanınmayım diye değiştirdi kıyafetini,
Bilmek istiyordu,halkının niyetini.

Mevsim kış soğuk kesmişti her taraf,
Bir mescide uğradı,bir hayli uzak,
İki yoksul bekleşiyordu,bir köşede,
Gidecek bir yerleri yoktu gerçekte.

Neler konuşuyorlar diye sokuldu,
Fakir yoksulları dinlemeye koyuldu,
Şakacı fakir dışarı soğuk diyordu,
Padişah sıcak,soğuk bize diyordu.

Yarın cennette padişahı sokmayacağım,
Cennete yaklaşırsa papucumu atacağım,
Merakla sordu,niye böyle yapacaksın,
Padişahımıza niye papuç fırlatacaksın.

Tabi atarım biz burada üşüyorken,
Sarayında sıcakta keyif sürüyorken,
Hakmıdır cennette bize komşu olması,
İstemem cennette böyle padişahı.

İki fakir gülerken,padişah vezirine,
Unutma bunları,saraya varınca de,
Saraya varıp,mescide yolladı adamları,
Aldırdı sarayına o fakir yoksulları.

Zavallılar ne suç işledik diye bekleştiler,
Onları güzel bir konağa yerleştirdiler,
Yiyip için padişahımıza dua edin,
Allahım padişahı cennette komşu yap deyin.

Padişah çok iyi kalpli bir sultanmış,
Halkına bundan sonra şefkatli davranmış,
Peygamber yoksula yardım edeni övmüş,
Bir fakiri doyuranı Allah sever demiş.

14.06.2011-Kırıkkale

Hidayet Doğan