Kaybeden mi insan

Kazanan mı insan

Gittikçe zaman

Şahlanan

Aklınca baki kalan

Ey zavallı Ademoğlu, Havva kızı

Kendini bilmekten aciz

İnsan



Kim verdi ki garanti sana

Zannediyorsun ebedi kalıcan

Ölüme çare mi buldun be ahmak

İlla elden ayaktan mı kesilicen

İlla doktordan mı duyacan

“ Her nefis ölümü tadacaktır.”

Demiyor mu

Rabb’im, Rabb’in, Rabb’imiz

Yüce Kitabı Kur’an-ı Azizi Müşan

İlla duyman gerekse aciz faniden

Dur ben söyliyeyim

Vallahi, Billahi, Tallahi

Ölümü tadıcam, tadıcan, tadıcaz



Ey fani

Git mezara

Bak merhumelere

Merhumlara

Et, kemik, deri …

Evet evet

İşte hala tazece duranlar var orada

Hadi sana fırsat

Ayağa kaldırsana

Neyini kaybetti ki

Artık kan dolaşamıyor vucudunda

Kalbi mi durdu

Pil takıp çalıştırsana

Baştan yarat demiyorum

Varolanı bana geri kazandırsana



Aklını başına al

Artık hayatı kavra

Anan sana hamileydi

Dünyaya doğurdu

Dünya da sana hamile

Er geç doğacaksın

Bu yol çok mu yorucu



Şer yokuş yukarı

Hayır yokuş aşağı

Yokuş yukarı çıkma kardeşim

Düşük doğar

Yüz bulamazsın

Huzuru mahşerde

Bak

Yokuş aşağı inmek kolayken

Ne işin var orada

Issız tepede

Oraya kale yapılmaz ki

Taş nerde

Tuğla nerde

Kolayı varken

Bu zorluk niye



Kaçabilirsen kaç

Allah’ın mülkünden nereye çıkıcan?

Doğu, Batı, Kuzey, Güney

Her yer,

Her şey…

“O” değil mi

Yoktan var eden

Yaratılmış ney varsa

Gözünün, gönlünün

Aldığı, almadığı

Mutlak yaratan



O güneş ki

Ay bastırır

Dünyaya ışık

Kimine sıhhat

Aşırıya gidene hastalık verir

Salataya, üzüme, bibere gidip

Yeşertirken

Kiraza, domatese, nara gider

Kızartır

Kimini acı yaparken

Kimini ballandırır

Söyle kardeş,

Burada güneş mi

Meyve mi akıllıdır?



O ayki

Güneşi bastırır

Gece yolu aydınlatır

Yokla kalmışa yön verir

Kameri Şakka’nın

Birinci derece şahididir.



O su ki

Ateşi söndürür

Bedene can verir

Şeftaliyi tatlı

Biberi acı ediverir

Temizliğin olmazsa olmazı

Abdestin çıkmazı

Azizliğin saflığı

Yemeğin harcı

Tarlanın, bağın

Kışın, yazın

Beklenen yağmuru,

Yağan karı

Söyle kardeş,

Burada su mu

Sebze mi akıllıdır?



O tuz, o şeker ki

Varlığı yapıtaşı

Ayrılığı zehirdir



O dünya, o evren ki

Dengesi bir

Aklı dengesiz

Yörüngesi bir

Kendince padişah

Kendince yörüngesiz

Söyle kardeş,

Aya dünyayı takip ettiren

Gezegenlere yörüngesini belirleyen

Kendi zevki midir ?



O ilmi kendinde gizli alemler ki

Biz sadece bir yüzündeyiz

Tüm bunları

Ve tüm yaratılmışları yaratan

Bir tek Rabb ki

Doğrulmamış, doğmamış ve doğurmamış

Vaadinden dönmeyen

Bir, tek

Hakk gerçek



Kul ki

Düşmezse bilmez

Kalkarsa görmez

“O” kuluna şah damarından daha yakınken

Kul kim ki

Kendini beğenmiş

Haddini bilmez



Ey nefis

Ey nefis

Sen ne kafir, vicdansız

Neymişsin nefis

Sen olmazsan şeytan

Şentan olmazsa sen

Hiç

Sesleneceği tek yol

Gözetebileceği tek açık

Nefis, nefis, nefis

Zannetmeki

Ey kul

Nefis çok leziz



Nefse değil

Nefsini de

Seni de

Yaratana kul ol

İmamım kayığından sonra

Mahşerde dahi tanımaz seni

Ne İblis,

Ne Nefis…