17
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1663
Okunma

Artık sözyleyecek sözüm kalmadı
Yanlış zaman
Yanlış kişi
Yanlış yer
Noktayı koydum, virgüle gerek kalmadı.
Küsermi bana bilmem
Şu şımarık senli geçen günler
Kulaklarımı kapattım çocuklar gibi ellerimle
Suskunluğun kollarında sabahladım
Ağlamadım kursağımda ki sana.
Tükürsem gecenin kahpeliğine seni
Kan olsan oluk oluk aksan lağımdan
Belki fareler sever seni
Sinsi gözlerin parlarken iğrenç loşlukda
Pis kokun sarar etrafı
Sevişirsin sabaha gecenin leşinde.
Kaldırımlarda beden satan kadın gibisin
Rengarenk topaç misali
Her gelene el etek öpen soytarı
Sil makyajını çıksın ortaya gerçek yüzün
Aslında şehrin gündüz görünümü gibi olan çirkinliğin.
Gerçeklere darağacı kurdum
As utanma, vur tekmeyi sehpaya
Yalanları doldur koynuna sonra
Al, al riyalar konsun dudaklarına
Sen kırbacın elinde çık meydana
Şaklat her doğruya
Sustur ebediyete.
Ben en çok gözlerinin kahvesini öperdim
Yap ortasından koy meydana
Öpücüklere boğayım utanmanın arsızlığıyla
Sonra ipi geçireyim sessiz boynuna
Kollarım sarmaşık misali dolayayım bedenine
Hissetmeden sen vurayım ayağımı sehpaya.
Ölüm dediğin nedir ki
Yaşamanın verdiği sonsuz ızdırabın yanında
Bensiz yaşamazdın zaten fazla
Bunu bildiğim için seni gömdün o meydana.
İçim rahat artık giderim buralardan
Sen rahat uyu sevgilim senin gibisi çok ortralık da.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (14)