herkesin bellidir sözcükleri
benim de belli
yiter güneşi geren bulut birazdan
bana göre dilim, sütten çıkma ak kaşık
yediririm insanlara sevdikleri aş tadında
ama kim sevmezse gerçekleri
burun kıvırır


güzellik ustası ozan
bahara giren ağaçlar gibi
görmek ister halkını
kuraklıktan çatlayan toprak damarlara
bulamazsa su
gönderir gözyaşından


geniş çukurları, nehirleri doldurur
gözyaşı suyu
çocukluktan beri
ilerleyen sızıntı


bebeğine giysi diken küçük kız
depremli toprak evde
ilk düşlerini kapar gözlerine
"güneşli pencereli evler
doyurulan yoksullar"
mantosuz, hırkasız çocuklar sokağında
çiğdem sapıdır ince, düşünür
neden
gökler benden çok büyük


karıncadan kara, karıncadan küçük
tülden ince elleri
bir notaya dokunur


o notada annem inek sağar, tarla eker
topuklarının çatlağı hiç düzelmez
elleri tırtışlı beton
daha çiçekler örer,dantel dantel
gözünün önüne birikir irinli su
yarınları demler


ırgat ağası görünümünde ırgat
çalışın der, çalışmak da ibadet
doğuştan işçiler
kırın şeytanın belini!
tepenize binen göğe karşın


şeytan durmadan esniyor
güneşin gözünün içinde


başınızın üstüne alın
ilerleyen ayakları
masmavi işte
bulutu azalan baş



o notada sıkı sıkı örtük saçım
vişne çiçeklerinin altında
sarı papatyadan süzgün
dala asılmış bir bez gibi
asılırım yaşama


yaşantım mı kaygan
ayaklarım mı?
son adımı hiç beğenmeyen
ilk adımla değişen
ince bir notayla

o notada kader değildir keder
dinlenir annem!


Nazik Gülünay