Seni neden sadece yazdığım şiirlerimde mi yaşattım sevgili... ?
Harf harf, hece hece,
ha gündüz ha gece, farketmedin bende...
Düşünsene;
Ben seni kalem’imle yazacağım...
O kalemi kıskanmazmıyım, kırıp atmazmıyım, adını yazdı diye ??
Ya o saf bembeyaz kağıda ne demeli ??
Adın üzerine öyle bir yapışacak ki, sorma gitsin...
Yıllar geçsede onun üzerine benden fazla kalacaksın korkusu...
Yayın evi olayına hiç girmiyorum ,
o makinalar senin adını,
duygularımı,sevgimi,
kar beyazı sayfalara satır satır işlerken ya Can’ın yanarsa ??
Ya incinirsen ??
Evet sevgili ;
korkularım bunlar değil sadece...
Ya ya senin için yazdığım onca güzel sözü,
kelam’ı, şiir’i bir başka seven sevdiğine söylese ??
Kısacası bir kitabı yazmanın en zor yanı bende,
seni kıskanıp paylaşamamak mış...
Yine düşünsene sevdiğim. Son kez...
Ben yazsam seni,
tezgahlarda adının geçtiği duygularım satılacak...
Ve işte o zaman
herkes sana, duygularıma, sevgime dokunacak...
Kıyamam...!