Bazen gitme diyemezsin gidene,
O kelime çıkmaz dilinden.
Bilirsin ki gitme desende gidecektir
Gidecek olan.
Bir yanını bırakıp baş ucuna,
Yaşanmışlıklarını da alıp yanına gidecektir.
Ardına bakmadan kapıyı çekecektir
Bütün hatıraların üzerine.
Ne giden için kolaydır gidebilmek,
Ne kalan için kolay olacaktır
Kaldığı o noktada kalabilmek.
Bazen gitme diyemezsin gidene,
Dilinin ucunda dolaşır o iki hece, bir kelime.
Gitme diyecek olursun.
Dur diyesin gelir içinden.
Çıkmaz o kelime dilinden.
Olduğun yerde çakılıp kalırsın
Kala kalmışlığınla baş başa,
Yaşanmış bir çok şeyin anısıyla
Kalırsın.
Bazen gitme diyemezsin işte!
Oysa ne giden mutludur bu gidişten,
Ne kalan gülümser o giden giderken.
Buruk bir hüzün kaplar gideni de,
Ardında kalanı da.
Hüzüne sarılırsın, anılar geçerken göz ucundan.
Mutlu anlar gelir aklına,
Bir kez daha hüzüne bulaşır gözlerin.
Neden gitme diyemediğini anlayamazsın
Oluruna bırakırsın öylece.
Giden gider,
Kalan kalır öylesine.
Bazen gitme diyemezsin gidene...
Oysa içinden adımlar çılgın gibi ona doğru koşar,
Gitme dur diyesin vardır.
Kolundan tutup çevirip öpmek, sarılmak istersin
Ama olmaz işte, gitme diyemezsin.
İçin acır, gözlerin yaşarır fakat o iki hece
Bir kelimeyi çıkaramazsın dilinden.
Bilirsin ki gidene gitme denilmez.
Oysa belki de gitme diyebilsen
Bir şansın olabilecektir.
Gitme...
Gitmemelisin...
Neden düzelmesin ki diyebilmelisin.
Ya da düzeltebiliriz umudunu hep yeşertmelisin.
İnadına gitme diyemezsin gidene,
Gidecek olan gitme kararını vermiştir
Hüzününü yaşayarak gidecek olmanın,
Olmuyordur kendince.
Yaşıyordur kendi hayatını sevgisizce.
Giden de haklıdır aslında daima kendince.
Sonra yaşanılanlar, yaşatılanlar,
Hatıralar vurur bir cümle yüreğinin üzerine.
Gitme deseydim keşke,
Gitme deseydi keşkeler de kalır düşünceler.
Bazen gitme denilmez gidene,
Giden gider, kalan kalır sessizce.
Anılar ve düşünceler yakar insanı
Bir eziklik, bir burukluk yaşanır,
Kalanda da, gidende de.

Gürsel PAL