’’
Çocukluğun soğuk geceleri,
Aşk gibi aydınlık ölüm gibi karanlık
sessiz ev..
Tavan arası,
Babamın bavulu,
Kar,
Kara kitap!
Yaşamın anlamı
bir adam yaratmak.
Yazmak ya da yaşamak..
Kuşlar da gitti..
Kime anlatsam kederimi.

Yaşarken ve ölürken
çiçek açmış genç kızların gölgesinde
Mavi kanatlarınla yalnız benim olsaydın.

Her gece Bodrum..
Mutluluğun kıyısında
meyhane..
akşam toplantıları..

bir akşam alacası
başkaldıran insan
mahpus!
Uyan Türkiye!
Cesur yeni dünya
beyaz zambaklar ülkesinde.

Tehlikeli oyunlar,
Gösteri peygamberi
Leuko ile söyleşiler..
Aşk!
İki dirhem bir çekirdek
kamelyasız kadınlar.

tepelerdeki şeytan
korkuyu beklerken,
cevdet bey ve oğulları
suskunlar.
yüreğimin sesini dinle:
’’beş parasızdım ve kadın çok güzeldi.’’

Yaşamın ucuna yolculuk,
yazı odasında yolculuklar..
yakalanan zaman,
yeni hayat!

’’yüreğinin götürdüğü yere git.’’
işte böyle dedi zerdüşt
Nietzsche ağladığında.
’’