Bunca okumak, emek yaramadı bir b.ka
Varlığımı boşuna vermişim meğer yoka

Diploma neye yarar, ilme iştiyâk yoksa
Geleceğim mi yanar, ellerim onu yaksa

İnce kâğıt parçası beyne vurulmuş zincir
Bu yüzden çürüyor ya, kafadaki bu incir

Adalet var mı diye gece gündüz sorgula
Yok ki onu sadece, hayâlinde kurgula

Düşünüyorum şimdi: Ben niçin buradayım?
Aslında ben aç, susuz, boş bir mağaradayım

,,Benim beynim aç, beynim!’’ dediğimde etrafa
,,Midem, midem!’’ diyerek başlıyor herkes lafa

Üstüme kapanırken kitapların kapağı
Jilet gibi kesiyor beynimi her yaprağı

Ruhum boğuluyorken acıyla bağırıyor
,Batı’ aklımı, ,Doğu’ kalbimi çağırıyor

Akıl bir Anka Kuşu, kalbim ise Kûh-i Kâf
Amma Türkiye bana, çorak bir arz-ı Araf

Şark denen Kâf Dağını şenlendiren Anka’dır
Onun öttüğü her yer, tamamen bambaşkadır

Şimdi nerede o Şark, nerde eski Kâf Dağı
Başındaki bulutlar, ,,Anka’ya’’ ayak bağı

Eteğinde bir mezar, kurumuş Bağ-ı İrem
Kabrin içi kerhâne, üstü deyyusa harem

Kafesin saray sana, açmam kapını Anka!
Doğuya uçma sakın hedef olursun tanka

Güneş doğmadan dönme Şarkın şâhikasına
Gün batmadan uç Garbın, fikr-i fâikasına!

Aşın ve âşiyânın, mezar taşın orada
Seni ayılar yer bu karanlık mağarada

Eşeklerin sırtında kitap sermedî semer
Desen dolu kravat, ona takılan kemer

Kuş Cenneti olmaktan çıkmış Doğu dünyası
Kadavra, ceset dolmuş, camilerin mahyası

Anka vururlar uçma, köpeklere yem olma
,,Hakka’’ hürriyet için tüylerini hiç yolma

Bu devir böyle gelmiş, böyle deverân eder
Ankalar geberirken baykuşlar seyrân eder

S / ÂYE (16:41) Ağustos 2012 / İnönü / Eskişehir

Kelime:
Kûh-i Kâf: Kaf Dağı
Arz-ı Araf: Araf yeri
Sermedi: devamlı
Şâhika: zirve
Fâika: yüce
Şark: Doğu
Garb: Batı