Yanan bir gemiyle okyanuslardan
Sana gelen kül adam gül taşıyordu
Hüznünden sulara serpti bir tutam
Şimdi fırtınalarla savaşıyordu.

Yırtık yelkenlerin tahta direği
Bir çelik örs idi onun yüreği
Ruhunda çırpınan bir kelebeği;
Alev almasın diye sakınıyordu.

Denizde başladı tüm hikayesi
Sandalda doğurdu onu annesi
Kulaklarında hep su bestesi
Kuşların kanadına tutunuyordu.

Bir çift efsun gözü gördüğü gece
Yürek mühürlendi,tükendi hece
Miladı kuşatan meçhul bilmece
Zamanı yeniden başlatıyordu.

Şelale saçlarla geldi bir kadın
Dedi ki adama; ’aşk olsun adın’
O gün bugün peşinde adam bu an’ın
Ay gözler ufuğu kuşatıyordu.

Hırçın dalgaların ayak sesleri
Tüm soylu aşkların son nefesleri
Yakamoz vadisi,kuş kafesleri
Adamın kalbini parçalıyordu.

Anladım ki bu adam hasrete sürgün
İmkansız bir aşka bir ömür üzgün
Okyanus zamanlar,gemi geçen gün
O gülle yanarak aşk oluyordu.

Ve her şey eskidi,çürüdü zaman
Ölüm hiç bir şeye vermedi aman
Ona kucak açtı ölümsüz liman
O soylu bir aşkta hep yaşıyordu.