k/an sızar sözümüzden
söğüt dalı akşamlara
ömür kaçıncı nefesi üfledi
sensizlikle demlenen hüznüme

karanlık
ve
kırk kat geceye
kaç sövgü çaktı yıldızlar

eskimiş yüzümüz hazanla savruldu
kanadı kırık, kırlangıçlar vuruldu
bunca yaranın koynunda

bize sürükledim tüm sesleri
ısısız bir kente düştüm
suskun yollar
paramparça
onca ceset arasında kimin soluğuyuz

tanrıların merhametine teslim olup
kendi sığlığımızda kaybolduk
gitmeye gidemedik
kalmanın cebine sığamadık

dilimiz, suskun cümlelere kilitlendi
uzakta renksizliğine avuntu bir bahar

oysa ki
koşmak zamanıdır şimdi şafakta dağlara
sığınmak içimizdeki kuytuya soluksuz

koynumuzda kaçıncı iklimin
buzuluydu yüzümüze çarpan

yara
kırk kat
kırk kanat
uçmak zamanıdır

kıtkanat
arta kalan sancıdan
kırık dökük güleçliğimiz
bunca yaraya fazla

söyle
kaç gülüş var şimdi
gül barınağında küskün

Naz Boyacı