İnsan çaresizse Tanrıya dönsün
Ruhunu kemiren her ateş sönsün,

Mahşerin ipinden kurtulur belki
Bırakın artık şu dünyalık zevki.

Gelecek uzakta boynunu bükmüş
Şu zamana bir bak rezillik çökmüş,

Şerefin payına mal mülk düşünce
İnsanda kalır mı aydnlık gece.

Akıl uyanmıyor açıp gözünü
Bütün beni sarmış şöhretin ünü,

Günahla yıkanır tertemiz iman
Nefsi için herşey sanki sütliman.

Madem ki bu dünya zamanın dostu
Zenginler konuştu fakirler sustu,

Öyleyse ölümün korkusunu sil
İnsanlık değil mi melekten asil.

Kapısında rehin kaldığım eşik
Şu halime bir bak ruh deilk deşik,

Anamın karnında yükselen çığlık
Son toprağa akar kan ılık ılık.

Ardımdan durmadan yürüyen kader
Ne olur payından birazcık pay ver

İnsan için ölüm bence bahane
Tez gelsin istemem gönül bahçeme

Bu dünyada bahtsız gidecek bensem
Rabbim şu zamanı izninle yensem

Birine gönlümü verdiğim için
Söyle afaroz mu edecek bu din.


AĞLAYAN NİSAN