Ben bir bilmeceyim
İçi boş kefemde
Çoğaldıkça azalan
Azaldıkça çoğalan

Bir delinin dilinde ki
Haykırdığı son çığlık
Küçük bir bebeğin
Gözyaşlarıydım ben

Yırtılmış defterlerde
Yazılan şiirler gibi
Okundukça okunan
Türküydüm dillerde

Ben herkeze herşey
Oluyordum olmasınada
Bir kendim olamıyordum
Beni benden alıp götüren

Gözlerini çiziyordum
Baktığım heryerde
Ve yağmur olup defalarca
Akıp gidiyordum kalbine

Sen benim anlatamadığım
Sen benim en acı halimde
Sığındığım son limanımdın
Şimdi ise sadece gözyaşımsın

Senden sonra benim
Hiç acım olmadı
Özlemlerimde sevinçlerimde
Çölde kalmış bir çiçek gibi

Dualar ediyordum
Boynu bükük bir halde
Seni dilesemde mevlamdan
Bağrımı yakan bir ateş gibi

Yakıp kavuruyordu
Beni benden alan
O güzel bakışlı gözlerin
Ve seni düşündükçe

Düşlerimde ağlayan
Bir aşk gibi bir görünüp
Bir kayboluyordun
Hayatımın en acı anlarında

Ve artık sana diyorum ki
Sen olsanda olmasanda
Kanmam artık senden sonra
Ne aşka nede bir tutam sevdaya

Sen benim gözlerimde
Resmini çizdiğim
Tek sevdam yarım kalmışlığımın
Ardından beni tamamlayandın

Ne istedin ki benden
Anlayamadım ömrümce
Ulan hiç yakışırmıydı bize
Böylesine kaypak sevdalar

Ne tarefa dönsem yüzümü
Sen sanıyordum tüm aşkları
Ve sol yanımda hayalinle
Seni dileniyordum her gece

Ben seni seviyordum
Sen bilmiyordun ey sevgili
Şimdi sana diyorum ki
Kimi seversen sev hayatında

Bir beni bulamayacaksın
Yaşadığın her anında
Ve bensizliğin acısı öylesine
Nefesini kesecek ki

Zamanı geri getirmek istesende
Tüm acı çığlıklarınla
Beni haykıracaksın göklere
Ve ben sana yağacağım usulca

Bir yağmur misali
Saçlarından süzülerek
Kipriklerinde çoğalan
Gözyaşın gibi akıp giderek

Sen istesenden istemesende
Sevsenden sevmesende
Kendimi intahar edeceğim
Yanağında ki gamzende...

Ufuk GÜNEY