mevlanam sın bana şemsım bensana ey dost
sanmakı aramıyorum aramıyorsun dıye darıldım sana
ben bılıryorum ki dostluğumuz bunlarla baki değil
bir söz bile etmesem ayrılığımız dostluğumuzun bır parendesıdır

hep yel paze olurum ben sana
geçicek bu vuslat gelıcek cennet günler
bül bülün bağında öttüğü gibi
konucam dallarına aşk ve muhabbet saçıcaz etrafımıza
ve alem bizim gibi dost gormıycek şems ve mevlandan sonra ...

ayrılığın cânımn bir uzletinden kopması gıbıydı
varlığın senı sende yaşayamazken bir bukteydi
aşk tek kadına ve bedene aşık olmak değildi
dostluğumuz muhabbeti eritti arşa direkler dikti

BÜLBÜL GÜLE aşıkken onu koklamaktan çekındı
gül dikenim var diye dostu dalından itti
aşk kefaret istedi şems aşk-ı uğruna başını verdi
ey dostum vuslat denilen muhabbet bizide eritti

AŞKTA BENLİK YOK DOSTUM BEN VE SEN SEN VE BEN VAR ...

(askerde ıken dostum emreye yazdıgım bır şiir...ersin akça