her gökyüzünün mavisi aynı olmazmış
ve her deniz
bir bulutu kıskandığı kadar
hiçbir şeyi kıskanmazmış…

slogan kokan ellerimle
en son senin ismini yazmıştım
şu dili kesik duvara
bir çekiç gölgesine düştüğünde parmak izim
boynunu bükmüştü kırmızı karanfiller
saçım sakalım kaç zamandır yorgun
adımlarım kaç zamandır tedirgin piraye

Yasaklı bir coğrafyada hangi şarkıya sığınabilir düşünce
Ve yudumladığın hangi çay memleket kokar nefesinde.
Bu gökyüzünde hiç mi uçurtmalar uçmaz
Yoksa gökyüzü uçurtmalara yasak mı piraye

insan kendi yangınında ne kadar ısınabilir
dumanı tüten bir çorba kadar mı?
yoksa koynunda ağlayan
sigara yanığı mektupların çığlığı kadar mı?

bildiğin tüm çiçekleri unutacaksın dediler piraye
bu yolları, dağları, dilini
her şeyini
bizim sokaklarda hala silahlar çığlık atıyor mu?
çocuklar konuşuyorlar, yazıyorlar diye
kara listeye alınıyor mu?
memleketi çok seviyorlar diye
hiç yere sicilleri bozuluyor mu piraye...

piraye
kül benizli kadınım
kendimi yaktığım her şiirde
bilki yarınlarım var
çocuksun de ne olur bana
çocuksun de
benim adamlığımdan utananlar var…


gözünde hep gözyaşı olacağım
biliyorum, gül teninde ıslanıp ıslanıp kuruyacağım

bu kızıl şehirdeki her günüm
tüm çocukların avuçlarına düşecek bir gün piraye
işte o zaman mavi gözlü dev
yıkayacak yüzünü memleket sularıyla…


her gökyüzünün mavisi aynı olmaz
senin gözlerindeki mavi de
bilirim, ölünceye kadar solmaz
tenimdeki tuz kurusu
duvarlara sinmiş, sesimsin piraye…





Kızılcan/2012


Yurtsuz bir şehir tabelasıyım
Bir martı ıslığıyla üşürüm memleket türkülerinde…