Albümün anıları, intizarında bezgin,
Köhne koku yayarak, çıktılar garip garip
Resimde yaşayanlar, itizarında bezgin
Hayatı nadaslara, ektiler garip garip
.
Özlemin mahzun yüzü, sayfalarda yatıyor
Zaten olmayan vuslat, yavaş yavaş batıyor
Us’umun hücreleri, ışığı kapatıyor
Kahırlar yalnızlıktan, bıktılar garip garip
.
Yaşam velvelesinde, geçmiş onca hikayet
Savaşmaya hazırdır, bin bir türlü şikâyet
Kılıç kuşatıp salsam; erişir mi inayet
Çare arayan başı; yıktılar garip garip
.
Geç kalan randevular, bakar zehir zemberek
Kurguda kalan geçmiş; sıkışmış bir zemberek
Kahrolan lütuf gibi, yolcu yolunda gerek
Yıprak aşiyanımı; yaktılar garip garip
.
Her sarhoş narasında; seni arar mı insan
Gelemeyen maziye; seni karar mı insan
Ayrı gayrı koymayla; kavlükarar mı insan
Yoksulun şakağına; sıktılar garip garip..

_______________________________
----------------------------------------------

Yıprak =Yıpranmış, aşınmış, eski
Örnek: İç cebindeki meşin cüzdandan çıkardığım, ortasından ikiye bölünmüş yıprak bir sarı kâğıdı uzatıyorum. R. N. Güntekin