Aşkta kopan başımı hasrette gülle diktim
Ben ki bu soylu yolda ne sondum ne de ilktim
Sevda denen tılsımın ruhunda zerreciktim
Alçaldıkça yücelen bir sırdı aşk Alara;
Bendeki sen iklimi sığmayacak mezara.

Ellerimde bir gülün yetim kalmış kokusu
Gecelerce düş basan bir anılar ordusu
Dizlerimi titreten seni kırma korkusu
Bir tek sana diz çöken bir nardı aşk Alara;
Beni parçalasanda dil varmaz intizara.

Bir hıncın kılıcını benim başıma vurdun
Kınalı ellerinle ’aşk nedir?’ soruyordun
Bilmiyordun sevgili beni öldürüyordun
Kan gölünde gül sunan bir yardı aşk Alara;
Sana tebessüm sunup düştü bir ömür zar’a.

Ufukta sonsuzluğa giden son gümüş gemi
Bu çıldırtan özlemin tüketti çağı,demi
Yüreğimde çırpınan güvercinmi,serçemi?
Hayattan daha yüce bir nurdu aşk Alara;
Hep peşinde yürüdüm yaramı sara sara.

Mecnun’un çöllerinde,Kerem’in küllerinde
Mihenk mihenk Ferhat’ın o tunç bileklerinde
Tahir’in yüreğinde ve Nuh’un gemisinde
Aşk kanıma susamış canavardı Alara;
Sevdalıyı yüceltir bil ey gül altın yara.

Bendeki aşk iklimi sığmayacak mezara.